Hypnose is te vergelijken met naar de film gaan. Stel je het volgende eens voor. Vrienden van je praten over een film die in de bioscoop draait. Ze zeggen tegen je: ‘Ah, je moet deze film zien. Hij is zo spannend, zo leuk. Het is een must.’ Zodoende beslis je deze film ook te gaan zien. Je koopt een kaartje en omdat er veel mensen zijn, hoop je dat je een goede plaats hebt waar je zicht niet wordt belemmerd. Je hoopt dat het echt een goede film is, omdat je er tijd voor vrij hebt gemaakt in je agenda, terwijl je nog andere dingen te doen hebt. Je loopt de bioscoopzaal binnen met al dit kritisch denken in je hoofd. Je bent in je normale bewustzijn, een staat waarin het makkelijk is het kritisch denken te bereiken. Je vindt je stoel en bent een beetje teleurgesteld. Voor je zit iemand die heel lang is en je hebt nu al het gevoel dat je minder zal genieten van deze film. De film begint en je hoopt – met je kritische gedachten – dat het je tijd en geld waard is. Kort nadat de film is begonnen vergeet je al deze gedachten, omdat het echt een heel mooie film blijkt te zijn. Je vergeet je frustratie over je plaats, de mensen om je heen, het feit dat je heen en weer moet schuiven om langs de lange persoon voor je te kunnen kijken. Eigenlijk vergeet je dat je in een bioscoop zit. Het voelt alsof je in de film zit, in het verhaal. Het voelt haast alsof jij de hoofdrol speelt omdat de emoties van de hoofdrolspeler jouw emoties zijn. Als er nu iemand naast je zou zitten die commentaar levert op de film, zou je dat als storend ervaren. Het commentaar activeert je kritische mind en maakt jouw kijkervaring minder plezierig. Ben je bang om naar een bioscoop te gaan als je weet dat je in een andere staat van bewustzijn geraakt? Een staat waarin je onderbewustzijn actief is en je kritische gedachten minder betrokken zijn? Nee toch? Let dan nu op: tijdens het kijken naar een film is je onderbewustzijn actief en ben je eigenlijk in een staat van zelfhypnose. Je kunt eten, praten en vertrekken als je de film niet leuk vindt. Feitelijk heb je totale controle en omdat je onderbewustzijn actief is, ben je niet bang om naar de bioscoop te gaan. Tijdens het kijken naar een film ben je zeer vatbaar voor suggestie. Dit betekent dat je de film voor een korte tijd als jouw werkelijkheid accepteert en je ervan kunt genieten. Als je de film niet leuk vindt, kun je het weigeren en de zaal verlaten. De bioscoop is een mooie metafoor. Je moet weten dat je onderbewustzijn elke dag zijn eigen film afspeelt en jij hierin de hoofdrol voor je rekening neemt. Het is belangrijk om je te realiseren dat, wanneer je een film niet goed vindt, je van kanaal kunt wisselen om een andere film te kiezen. Je verandert niet de acteurs en je schrijft zelf geen nieuw scenario. Waarom zou je dat wel doen met de film van je leven? Waarom niet gewoon een andere film kiezen? Jij bent de schepper van de film van je leven. Jij creëert de film met je gedachten, emoties, overtuigingen en intenties. Als je elke dag weer andere gedachten kiest, nieuwe overtuigingen bedenkt en nieuwe intenties formuleert, creëer je een nieuwe film voor je leven. Als je je leven verandert door te werken aan de onderbewuste programma’s in plaats van mensen of situaties te veranderen, word je beloond met nieuwe energie om je nieuwe gewenste zelf te creëren. Dit verbindt je tegelijkertijd met je diepste, innerlijke zelf dat onveranderlijk is. Vanaf dit punt kun je de film van je leven creëren op de manier die jij graag wilt.